Bond πάτα restart

Ένα κουρασμένο είδος ταινιών είναι oi περιπέτειες. Ένα ακόμα πιο κουρασμένο είναι τα Bond movies. Μπορεί όλοι να παρακολουθούσαμε με ενδιαφέρον, έκπληξη και πολλές φορές γέλιο την προτελευταία ταινία του Bond (Die another day) από το εφετζή αλλά ολίγον ανεπαρκή Lee Tomahori, αλλά νιώθαμε ότι η σειρά δεν τραβάει άλλο. Κάποιος μου είχε πει, εντάξει έφτασαν τις 20, νισάφι πια. Το χρήμα όμως είναι ο μόνος θεός στο οποίο προσκυνάνε τα αδηφάγα μυαλά εκεί στο LA, και αποφάσισαν να κάνουν την υπέρβαση.

Με πρώτη ύλη το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Ian Flemming (ηθικός αυτουργός του Bond) και ένα νέο πρόσωπο μια νέα ταινία μπήκε στα σκαριά. Οι αντιδράσεις πολλές και οι περισσότερες προσέβαλαν τον νέο πρωταγωνιστή. Πώς να γεμίσει τα παπούτσια του Pierce Brosnan ή του Sean Connery ο νέος πιθηκόμορφος Άγγλος; Ο Tarantino αντιτέθηκε δημόσια στην επιλογή του Daniel Craig, δημιουργήθηκε ιστοσελίδα όπου οι Bond fans έθαβαν τον επίδοξο αντικαταστάτη. Και μετά βγήκε η ταινία...

Τα στόματα έκλεισαν, ο νέος Bond είναι εδώ γυμνασμένος δυνατός...Μεταφέροντας τον αγωνία από υπερφυσικού τύπου κυνηγητά σε κάτι τόσο απτό και αληθινό όπως ένα παιχνίδι poker, ο Martin Cambell κατάφερε να εξανθρωπίσει έναν φαινομενικά αδιάβλητο ήρωα. Ο Bond ερωτεύεται. Δεν παγιδεύτηκε βέβαια στην μεταφορά μιας ρομαντικής περιπέτειας, αλλά διατήρησε κάποια από τα παλιά καλά στοιχεία. Ένα ωραίο αυτοκίνητο, ένα χρήσιμο gadgetάκι, καθώς εντυπωσιακές (στα πλαίσια του ανθρωπίνως δυνατού πάντα) σκηνές είναι εδώ για ικανοποιήσουν και τους πιο δυσπιστους.

Δεν μιλάμε βέβαια για ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης μιας και κάποια κλισέ δεν λείπουν, αλλά σίγουρα δεν ενοχλούν.

Σ' ολά αυτά αν προσθέσουμε τους εντυπωσιακούς τίτλους αρχής με το τραγούδι "You know my name", καταβαίνετε ότι η σειρά ανασαίνει ξανά.