Mixer για συνειδήσεις

• Σήμερα ζήλεψα μια ετεροκανονική εικόνα. Ένα ζευγαράκι μέσα στο λεωφορείο καθόταν δίπλα καθιστοί και άκουγαν μουσική από το ίδιο κινητό με ένα ακουστικό του hands free ο καθένας. Μάλλον δεν θα το έχω ποτέ αλλά θα το ήθελα (ίσως για λίγο).

• Όταν οι φίλοι μας πετυχαίνουν περισσότερα από εμάς πρέπει να χαιρόμαστε και να του δίνουμε το απαραίτητο σπρώξιμο για να λάμψουν. Ακόμα κι αν φεύγουν μακριά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μάθουμε the hard way που λένε οι Αμερικάνοι.

• Βλέποντας το Before night Falls θυμήθηκα ότι ο κομουνισμός είναι πολύ χειρότερος από τον καπιταλισμό. Όπως είπε και ο πρωταγωνιστής στον κομμουνισμό όταν σου δίνουν μια κλωτσιά πρέπει να χειροκροτήσεις, ενώ στο καπιταλισμό μπορείς να φωνάξεις.
• Το να μην φάμε την κλωτσιά, δεν έχει βρεθεί ακόμα πως γίνεται...

• Η θερμοκρασία δεν βλέπω να κατεβαίνει όπως μας είχαν υποσχεθεί...

Θραύσμα κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό

Το Σαββάτο βράδυ μια και δεν έχω λεφτά και χρόνο για συναυλίες περιόρισα την έξοδο μου σε ένα σινεμά.
Η παρέα μου ήθελε θερινό όποτε πήγαμε στο Fracture στο Αελλώ στην Πατησίων.

Το σινεμά
Ωραία η διακόσμηση του Αελλώ και γενικότερα ωραίος χώρος. Πλάκα είχε που άναβαν και τα φώτα από τις εκατέρωθεν πολυκατοικίες. Και ο κόσμος χαλαρός καθόσουν όπου γούσταρες και είχε και πίτσα (πάντα μετράει αυτό). Μόνο αρνητικό όσον αφορά το σινεμά ήταν ο ήχος που στην αρχή ειδικά, μου φάνηκε πολύ σιγά, του τύπου: κοιμούνται δίπλα.

Η ταινία
Δικαστικό δράμα με 2 αξιολογότατους ηθοποιούς. Σενάριο μια από τα ίδια. Όλοι ξέρουμε για το δολοφόνο αλλά είναι πολύ έξυπνος ο άτιμος και βρίσκει τρόπο να ξεγλιστρήσει από τις παγίδες του κάθε δικιγορίσκου ή εισαγγελέα. Στο τέλος ποιος θα νικήσει;
Προσπάθησα να το κάνω να φαίνεται όσο πιο κλισέ γίνεται και ελπίζω να το κατάφερα. Γενικά η ταινία σώζεται(μεγάλη κουβέντα) από τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Βέβαια ο Antony Hopkins πρέπει επειγόντως να σταματήσει τον ίδιο ρόλο γιατί έχουμε βαρεθεί. Επίσης προσθέστε στο τέλος της ταινίας και ένα έξυπνο(λέμε τώρα) twist. Σκηνοθεσία ανύπαρκτη, υπάρχει κάτι άλλο να αναλύσω;


Α! Γιατί ο Ryan Gosling επέλεξε αυτό τον τρόπο να εξαργυρώσει την υποψηφιότητα του;
Πέρα απ' την πλάκα, είναι μια σχετικά ευχάριστη ταινία για μια ζεστή καλοκαιρινή βραδιά σε θερινό ή στο μπαλκόνι σου...

5 ανακουφιστικά για τις δύσκολες μέρες

Δύσκολες μέρες δεν εννοώ της γυναίκας, αναφέρομαι στις μέρες με θερμοκρασίες σαν την σημερινή. Και απ' ότι φαίνεται θα έχουμε αρκετές ακόμα.
Δίχως παραπάνω λογία περνώ σ' αυτά που θα κάνουν τις δύσκολες αυτές μέρες λίγο πιο ανεκτές...

1. Παγωτά
Συστήνω από την Παγωτομάνια στου Ψυρρή αλλά όλοι το ξέρετε το μαγαζί. Στο σπίτι συστήνω τα 0% γιατί δεν χρειάζεται να χαλάσουμε και το σώμα μας.

2. Ντουζάκι
Ξεχνάμε επιτέλους την αναμονή για να ζεσταθεί και μπαίνουμε στο ντουζ ή στη μπανιέρα χωρίς τίποτα και αφήνουμε το δροσερό νεράκι να τρέξει πάνω στο σώμα μας. Εναλλακτικό μίνι ντουζάκι με το ψεκαστίρι όπου έχουμε βάλει μέσα νερό από ψυγείο...

3. Ανεμιστήρας

Μια και έχουμε και οικολογική συνείδηση δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε την ΔΕΗ και να έχουμε κι άλλες διακοπές ρεύματος. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι όσο περισσότερο ρεύμα καταναλώνουμε τόσο περισσότερο επιβαρύνουμε το κλίμα του πλανήτη και χρόνο με το χρόνο θα έχουμε όλο και μεγαλύτερες θερμοκρασίες

4. Παγωμένο καφεδάκι

Όχι φραπόγαλλο, μιλάω για ένα αξιοπρεπές Freddoccino η Chocofreddo ή ή έστω Icepresso. Σύστασή: ένα πουράκι και κανέλα πάνω από τον αφρό...

5. Προγραμματίζουμε τις διακοπές μας
Σε λίγο παραπάνω από ένα μήνα ή και λιγότερο για κάποιους θα είμαστε σε μια παραλία με μαγιό, beach bar, daiquiri (κατά προτίμηση με φράουλα) και ...αχ θέλω επειγόντως διακοπές (μακριά από Μαρτάκη γιατί προκαλεί κι άλλα προβλήματα...)

Και bonus για να βάλω άλλη μια ωραία εικονίτσα
ΝΕΡΟ πολύ ΝΕΡΟ (το λένε και οι δημοσιογράφοι για να σωθούν οι ηλικιωμένοι από θερμοπληξίες)

Καλοκαιρινό vintage

Έπεσε στα χέρια μου το dvd της παλιάς ταινίας του Luc Besson, Le Grand bleu (απέραντο γαλάζιο).

Σκεφτικά ότι τι είναι καλύτερο από μια κλασσική καλοκαιρινή ταινία τώρα που οι θερμοκρασίες αντέχονται μόνο με ανεμιστήρα ή κλιματισμό. Την απόλαυσα ένα laptop με αρκετές διακοπές (είναι και 2,5 ώρες ταινία). Έχει υπέροχα πλάνα από την χώρα μας (στην αρχή σε ασπρόμαυρο φιλμ αλλά αργότερα μέσα στην ταινία και έγχρωμο) και από τη Σικελία. Είναι ιδανική για όλους εμάς του εγκλωβισμένους στην πόλη αυτές τις καυτές μέρες.
Σεναριακά μιλάει για τη φιλία, τις επιλογές που κάνουμε και τον πραγματικό μας προορισμό στη ζωή. Τα κλασσικά δηλαδή που ψάχνουμε κάθε μέρα.
Όλα αυτά υπό την επίβλεψη ενός μαέστρου της σκηνοθεσίας του Luc Besson (Leon, The Fifth Element). Εκτός από τα δροσερά πλάνα κάνει και παραλληλισμούς της ζωής του πρωταγωνιστή με τη θαλάσσια του φύση.
Και φυσικά αν δεν σας φτάνουν αυτά, δείτε την για το ατάλαντο μεν, χάρμα οφθαλμών δε πρωταγωνιστή της.

Πάρτε και το trailer

Τεχνολογία και παρεξηγήσεις

Μιλάμε από το msn με φίλους για να κανονίσουμε τι θα κάνουμε το βράδυ και γεμίζουμε τα κινητά μας με υπέρογκους λογαριασμούς όταν κάνουμε τηλεφωνήματα του τύπου "έφτασα, σε πόση ώρα θα είσαι εδώ"

Μπαίνουμε στο msn και με το που πάμε να μιλήσουμε στο φίλο ή τη φίλη μας αυτός βγαίνει off line. Τι έγινε τώρα; Δεν με συμπαθεί, με αποφεύγει, ενοχλήθηκε γι' αυτό που του είχα πει προχτές και άλλες τόσες ηλίθιες σκέψεις στροβιλίζονται στο εξαρτημένο από την τεχνολογία μυαλό μας.

Δίνουμε μια συνάντηση με ένα σημαντικό για εμάς πρόσωπο. Αφού φτάσουμε, ετοιμαζόμαστε να πλουτίσουμε την εταιρία κινητής τηλεφωνίας με άλλο ένα άσκοπο τηλεφώνημα. Αλλά δυστυχώς ακούμε από το ακουστικό ότι ο συνδρομητής θα ειδοποιηθεί για την κλήση του. Τώρα τι συνέβη; Δεν θα έρθει; Γιατί έκλεισε το κινητό; Γιατί με αποφεύγει;

Chill the fuck out! Things happen!!!
Μερικές υποθέσεις που μπορούμε να κάνουμε σε κατάσταση αγωνίας.
Για την 1η περίπτωση
- Το msn αργεί να ενημερώσει τη λίστα του με το ποιοι δεν είναι on-line
- Είναι Microsoft και επομένως έχει προβλήματα
- Μπορεί να κάνει επανεκκίνηση του pc
- Μπορεί να έχει διακοπή ρεύματος

Και για τη 2η
- Τέλειωσε η μπαταρία του κινητού
- Είναι σε σημείο που δεν έχει σήμα
- Ξέχασε το κινητό σπίτι
- Του έκλεψαν το κ.


Σαφώς μπορεί να μας αποφεύγει αλλά πριν απ' όλα ας δώσουμε στο φίλο/φίλη μας την ευκαιρία να δικαιολογηθεί...
Εξάλλου δεν θέλουμε να καταντήσουμε σαν ηλίθιες Αμερικανίδες γκόμενες που τρέχουν έντρομες και τις κυνηγάει ο άλλος για να λύσει την παρεξήγηση...

Totally Creative

Άρτι αφιχθέντες από τα βραβεία του You tube. Δείτε πόσο δημιουργικοί και αστείοι με την καλή έννοια είναι οι Ok Go...



Περισσότερα εδώ

2 ελληνικά και 1 ξένο

Έχω να προτείνω 3 cd για να σας δροσίζουν με τις μουσικές τους τώρα που ήρθε το καλοκαίρι.


Matisse - Toys up από την ελληνική Indie σκηνή. Διάβασα σε μια συνέντευξη τους ότι εκείνοι αυτοχαρακτηρίζονται ως guitar pop. Όπως και να έχει από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα στο δεύτερο τους cd. Περιέχει μια διασκευή του "μη μου μιλάς για αγάπη" όπου συμμετέχει και η Δήμητρα Γαλάνη και μια διασκευή του "she bop" της Cindy Lauper. Συνήθως δυνατές ρυθμικές κιθάρες και σκοτεινοί στίχοι. Άλλοτε ευαίσθητες και συνεπαρτικές (μάλλον δεν υπάρχει τέτοια λέξη , μην το ψάξεις) μελωδίες στο αγαπημένο μου τραγούδι (Tel Aviv).



Σταμάτης Κραουνάκης - Πόσο σ' αγαπώ.
Από τους καλύτερους εν ζωή συνθέτες στην Ελλάδα. Μια συλλογή με ετερόκλητα τραγούδια που περιέχουν από το Πόσο σ' αγαπώ της Μαρίας της άσχημης και το Επτά Πεθερές από την Πωλίνα μέχρι διασκευή των "Κόκκινων γυαλιών" και ένα τραγούδι για τη Ζωζώ Σαπουντζάκη. Μοναδικός ανεπανάληπτος πάλι ο Σταμάτης μας γεμίζει με της γρήγορε μελωδίες του, χρησιμοποιώντας το ευτελές και μετατρέποντας το σε τέχνη. Ακούγεται όλο αν και δεν έχει συνοχή στο ύφος.



Amy Winehouse - Back to Black
Δεύτερο cd για μια κοπελίτσα από την Αγγλία που κάνει τώρα και το breakthrough στο America. Περίεργο μακιγιάζ και πολύ περίεργο (όλο πάνω) μαλλί ίσως στην αρχή σε μπλοκάρουν από τα υπέροχα τραγούδια. Λίγο r'n'b (όχι Beyonce στιλ) και λίγο soul συνθέτει σχεδόν ολομόναχη 11 υπέροχα τραγούδια λίγο κοριτσίστικα αλλά Ok. Σίγουρα έχετε ακούσει στο ραδιόφωνο το you know I'm no good ή το Rehab

Πάρτυ στο σπίτι

Αυτά τα πάρτυ στα σπίτια.... Μικρός δεν μ' άρεσαν καθόλου. Από τη φύση μου δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός και έτσι περιοριζόμουν στους ήδη γνωστούς μου, οι οποίοι όμως ήθελαν να κάνουν νέες γνωριμίες. Και εν τέλει εκνευριζόμουν και σκεφτόμουν ότι δεν έχω πάει σε κανένα τέτοιο πάρτυ με παρέα (καταλαβαίνεις τι παρέα). Πολλά πάρτυ μετά, το στυλ δεν έχει αλλάξει.

Μερικές φορές επιμελούμαι την μουσικής (λίγο η περισσότερο) αντιγράφοντας το φτηνό πρόγραμμα ένος επαρχιακού club. Πρέπει να αρέσει στους περισσότερους και να έχει γνωστά χιλιοακουσμένα τραγούδια. Απ' αυτά που βάζουν στα μεσημεριανά στο background.

Μετά είναι και τα ποτά, δωρεάν ευτυχώς. Ότι έμεινε θα πάρεις. Παγάκια στο πάτωμα και πλαστικά ποτίρια. Πρόσεχε που θα το αφήσεις μην στο πάρει κανείς.

Κουβέντες κλασσικές. Από που ξέρετε την εορταζόμενη; Γαμάτο τραγούδι; Καλά πότε θα αρχίσει ο χορός;

Και τα γεγονότα αναμενόμενα, κάποιος ήπιε παραπάνω και τώρα βρίζει την πρώην που τον απάτησε. Μια κοπέλα ,χαριτωμένα μεθυσμένη , την πέφτει σε κάποιον που δεν βλέπεται και κάποιοι ξεμοναχιάζονται στο υπνοδωμάτιο (stab me now). Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει κι ένα πάρτυ για να πάω εγώ με παρέα. Θα συνεχίσω να πηγαίνω σ' αυτά μέχρι να το βρώ.

Βέβαια πέρα από την απαίσια τσιφτετελομουσική, τα ποτά, τις κουβέντες και τα γεγονότα υπάρχει και κάτι άλλο. Όταν η βαβούρα πέσει, όταν οι trendy φύγουν για το πιο καυτό μαγαζι της παραλιακής, μένεις με την παρέα σου καθισμένοι στο πάτωμα. Χαμηλώνετε τη μουσική και σχολιάζετε. Και γι'αυτό είναι πάρτυ...

Μια νύχτα στο Badminton

Tiger lillies
Μέχρι τις 10 του μήνα παίζεται στο θέατρο Badminton η παράσταση των Tiger Lillies "το κοριτσάκι με τα σπίρτα". Το τρίο από το Λονδίνο δραματοποίησε το παραμύθι που θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια.Δεν τους είχα ξαναδεί. Απ' τη στιγμή που σβήνουν τα φώτα, μεταφερόμαστε σε ένα γκροτέσκ κόσμο,με ένα ενδιαφέρον σκηνικό που έχει πολλές σκηνές μέσα σε μία. Τα τραγούδια και ιδιαίτερα η φωνή μεταδίδουν συναίσθημα, αγωνία (μέσα σε εισαγωγικά γιατί όλοι ξέρουμε το τέλος) και μερικές φορές ανατριχίλα. Οι φωτισμοί δίνουν στο όλο θέατρο-μουσικοπαράσταση μια σκοτεινότερη ατμόσφαιρα από musical.

Στο δεύτερο μέρος αποσπάσματα από το cd τους "The Sea" (δεν μπορείτε να το βρείτε παρά μόνο εκεί, γιατί δεν ανήκουν σε καμιά εταιρία) με τη συμμετοχή του Γ. Βόγλη που απαγγέλλει αποσπάσματα από διάφορα ποιήματα μεταξύ άλλων και Καββαδία (βαριέμαι)...

Στο σύνολο ιδιαίτερα ενδιαφέρον και σκοτεινό αλλά και ολίγον βαρετό.
P.S. Έγινε και ένας καυγάς στο διάλειμμα αλλά δεν μάθαμε γιατί.

Το τραγούδι που είπαν τελευταίο μετά από απαίτηση χειροκροτήματος

Too sexy for my land...

Είδα τα νούμερα και όλοι πήγατε και είδατε τους Πειρατές στο τέλος του κόσμου και τη τριλογίας (ή μήπως όχι;). Επειδή η απήχηση ήταν κάτι παραπάνω από την αναμενόμενη ,από εμένα τουλάχιστον, αποφάσισα να ασχοληθώ μ' αυτό το θέμα. Πάρτε λοιπόν ένα videaκι με τον κλασσικό κινηματογραφικό ήρωα πλέον Jack Sparrow

Right said Fred...

Πόσο δύσκολο είναι να ερωτευτεί κανείς;

Εξαρτάται από την ηλικία; Εξαρτάται μήπως από το τρόπο ζωής; Μπορεί να συμβεί ακόμα κι αν προσπαθείς να το αποτρέψεις; Επι καιρό έλεγα ότι μάλλον δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Αλλά αυτό μάλλον δεν είναι αλήθεια. Όταν είναι κανείς μικρός ηλικιακά δεν το ελέγχει. Του συμβαίνει και το ακολουθεί. Μετά όμως εγώ το ξέχασα. Μερικές φορές βάζοντας ως προσωπείο του έρωτα την σεξουαλική επιθυμία, μπερδευόμαστε. Μερικές φορές επιβάλουμε στον εαυτό μας να συγκρατηθεί και να μην σκεφτεί ότι αυτό που μου συμβαίνει είναι απλά καλό sex. Το κάνουμε επειδή έχουμε προγραμματίσει τη ζωή μας λίγο περισσότερο απ' ότι πρέπει και σχέση δεν χωράει στην καθημερινότητα μας. Διάβαζα το άρθρο του Γιάννη Νενέ στην Athens Voice αυτής της εβδομάδας. Μιλούσε για μια επίσκεψη του στα ΙΚΕΑ και αντιμετώπιζε τα άλλα ζευγαράκια που έβλεπε σαν να κοιτούσε πιο μακριά και προέβλεπε το τέλος που θα επέλθει στη σχέση τους.
Εγώ μηδενιστής δεν είμαι, ρομαντικός είμαι αλλά και λίγο ρεαλιστής. Γι' αυτό ίσως σταματάω το συναίσθημα όταν βλέπω δυνατότητα. Γιατί έχω μάθει να πιστεύω ότι η μόνη φορά που δεν κινδυνεύεις συναισθηματικά είναι στο σύντροφο ζωής (αν υπάρχει κι αυτός). Τέλος πάντων όλα αυτά τα έχεις ακούσει άπειρες φορές και τα έχεις συνηθίσει και ίσως βαρεθεί. Αφού δεν υπάρχει απάντηση απέδρασε στη μουσική. Μήν είσαι όμως τόσο συγκρατημένος.