Πάρτυ στο σπίτι

Αυτά τα πάρτυ στα σπίτια.... Μικρός δεν μ' άρεσαν καθόλου. Από τη φύση μου δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός και έτσι περιοριζόμουν στους ήδη γνωστούς μου, οι οποίοι όμως ήθελαν να κάνουν νέες γνωριμίες. Και εν τέλει εκνευριζόμουν και σκεφτόμουν ότι δεν έχω πάει σε κανένα τέτοιο πάρτυ με παρέα (καταλαβαίνεις τι παρέα). Πολλά πάρτυ μετά, το στυλ δεν έχει αλλάξει.

Μερικές φορές επιμελούμαι την μουσικής (λίγο η περισσότερο) αντιγράφοντας το φτηνό πρόγραμμα ένος επαρχιακού club. Πρέπει να αρέσει στους περισσότερους και να έχει γνωστά χιλιοακουσμένα τραγούδια. Απ' αυτά που βάζουν στα μεσημεριανά στο background.

Μετά είναι και τα ποτά, δωρεάν ευτυχώς. Ότι έμεινε θα πάρεις. Παγάκια στο πάτωμα και πλαστικά ποτίρια. Πρόσεχε που θα το αφήσεις μην στο πάρει κανείς.

Κουβέντες κλασσικές. Από που ξέρετε την εορταζόμενη; Γαμάτο τραγούδι; Καλά πότε θα αρχίσει ο χορός;

Και τα γεγονότα αναμενόμενα, κάποιος ήπιε παραπάνω και τώρα βρίζει την πρώην που τον απάτησε. Μια κοπέλα ,χαριτωμένα μεθυσμένη , την πέφτει σε κάποιον που δεν βλέπεται και κάποιοι ξεμοναχιάζονται στο υπνοδωμάτιο (stab me now). Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει κι ένα πάρτυ για να πάω εγώ με παρέα. Θα συνεχίσω να πηγαίνω σ' αυτά μέχρι να το βρώ.

Βέβαια πέρα από την απαίσια τσιφτετελομουσική, τα ποτά, τις κουβέντες και τα γεγονότα υπάρχει και κάτι άλλο. Όταν η βαβούρα πέσει, όταν οι trendy φύγουν για το πιο καυτό μαγαζι της παραλιακής, μένεις με την παρέα σου καθισμένοι στο πάτωμα. Χαμηλώνετε τη μουσική και σχολιάζετε. Και γι'αυτό είναι πάρτυ...