Βόλτα στον Πειραία

Με ανησυχήσατε και με τρομάξατε, κι έτρεξα να δω αν είστε καλά. Και μετά ήρθατε Αθήνα για να φτιάξουμε τις απρόσμενες ατυχίες. Και μου φορτωθήκατε στο σπίτι, μου κάνετε φαγητό, μου μετακινούσατε τα πράγματα και με βρίσατε για την ανεξέλεγκτη ανευθυνότητα μου. Μαλώσαμε και ηρεμήσαμε και φάγαμε και τα χωνέψαμε όλα.

Και μ' αγαπάτε και μου το λέτε, κι εγώ χαμογελώ και δεν σας απαντώ. Μου λέτε να προσέχω αλλά το κάνω ήδη. Ο Φοίβος Δεληβοριάς λέει για τον πατέρα του τον Φώτη, που δεν μπορεί να του πει σ' αγαπώ :

"Μα όταν κάποια μέρα στο Θησείο θα βγάζω βόλτα ένα μικρό Θα με αποκαλέσει Φοίβο και εγώ Φώτη θα τον πω"

Κι εγώ που δεν γράφω τραγούδια γράφω τούτο εδώ το blog που δεν το διαβάζετε, γιατί γιο ο κόσμος δεν θέλει να έχω. Τώρα που φύγατε και περπατώ στο λιμάνι δίπλα στη θάλασσα νιώθω μόνος.

Το βράδυ όμως μπορεί να έρθεις εσύ...
Και δεν θα είμαι μόνος για λίγο...